ای خدا!!!

هر چی خواستم تو خودم بریزم و ساکت باشم، نتونستم. آخه این چه مناظره ای بود؟ مگه قرار بود بین اصول اسلام با هم مناظره کنند؟ مگه قرار بود سر انقلابی و ضد انقلاب با هم مناظره کنند؟ البته به قول یه بنده خدایی این هم برای انقلاب لازم بود.

ولی هنوز قلبم داره تند تند می زنه. این چه جور بحثی بود؟ اگه آقا چیزی نگه که آروم شم، قطعاً سکته می کنم. فقط شانس آوردیم که فردا تعطیله و آقا می آن و صحبت می کنن. 

بنازم به این شعور و منطق سیاسی بزرگوارانی که هنوز هم این رو یک موفقیت می دونند که آقا احمدی نژاد، رئیس جمهور کشور از سطح صحبت های سجاد صفارهرندی هم نازلتر صحبت کرد. دقیقاً بیان کوچه و بازار! بدون نقد حتی یک برنامه به شکل ناشیانه ای قصد به اتصال آقای موسوی به آقای هاشمی کرد تا شاید بدین ترفند سیاسی رقابت 4 سال پیش را زنده کند، و رقابت را به رقابت میان هاشمی و احمدی نژاد تبدیل کند. اما غافل از چند نکته:

1. آقای موسوی پیر میدان سیاست است و اما آقای احمدی نژاد ...

2. گویا فراموش کردند که بحث بر سر برنامه هاست و در صورت نیاز به شاهد مثال بایستی به مصادیق رجوع کنند. آنچه از برنامه ی آقای موسوی فهمیدم تغییر وضعیت موجود در سیاست ها بود و آنچه از آقای احمدی نژاد شنیدم مقابله با باند هاشمی!

3. اعتقاد راسخ ایشان به صحت فضای اقتصادی من را بشدت تحت تأثیر قرار داد. آیا واقعاً این گونه است؟

4. شانس آوردیم که آقای هاشمی تو این مملکت بود که تیرهای آقای احمدی نژاد به ایشون بخوره و الا باید منتظر بودیم تا رئیس جمهور زمان آقای موسوی هم مورد حمله قرار بگیره!

واقعا به بصیرت برادران بزرگوار و بسیجی ام قبطه می خورم که حتی پس از مناظره به جای آنکه به خاموش کردن آتش خشم امثال چون منی بپردازند، به تأیید این رفتار می پردازند و گویا هرگز نمی دانند که این رفتار چه ضرباتی به نظام و انقلاب خواهد زد.

آری امروز دشمنان از دست ما دلشاد شدند.

من شخصاً با آقای موسوی مشکل تئوریک دارم، ولی خداوکیلی آقای احمدی نژاد در چند بند اساسی به تخریب دولت ایشان پرداخت ولی ایشان حتی نگفت که آن زمان زمان جنگ بود، فرق زمان جنگ با صلح را نمی فهمی؟

و جمله ی اساسی دیگر ایشان، آقای احمدی نژاد از من چیزی پیدا نکردند و به همین دلیل به زور قصد دارند من رو به آقای هاشمی وصل کنند. 

فعلاً یه کم خالی شدم.