انتخاب 88

بسمه­تعالی

سلام

در آستانه­ی انتخابات دهمین دوره­ی ریاست جمهوری ، فضای التهابی را در جامعه همه­ی بزرگواران دیده و درک نموده­اند. با توجه به این که برای اولین بار پس از انقلاب اسلامی، مناظره­ی تلوزیونی میان نامزدهای ریاست جمهوری برگزار شد. هیچ کس فکر نمی­کرد که با توجه به ادبیات سیاسی حاکم بر کشور، این مناظره­ها دچار جنجال شود. لکن دیدیم که در مهمترین مناظره، دکتر احمدی­نژاد با ادبیاتی متفاوت و تهاجمی مناظره را آغاز نمودند و به بیانی این سخن مهندس موسوی را اثبات نمودند که قواعد بازی در این چهار سال تغییر یافته است. البته ریشه­ی این تغییر را از همان ابتدا باید جست. خاطرم هست که در انتخابات 76 آقای ناطق پیش از اعلام قطعی نتایج به آقای خاتمی تبریک گفتند و در رسانه­ها اعلام شد. در سال 80 نیز که رقیب اصلی آقای خاتمی آقای توکلی بود، نیز پس از انتخاب ایشان نامه­ی تبریک ارسال نمودند (و حتی بقیه­ی کاندیداها). اما در سال 84 چه؟ خود نظاره کنید. اما این­ها هیچ یک دلیل بر رفتار ایشان در مناظره نخواهد بود که در ذیل بدان اشاره می­کنم.

آنچه بنده را مجاب به نوشتن این نامه در این گروه نمود، سخنان و بحث­هایی بود که پیش از این در همین جا مطرح گردیده­بود. دوستان دم از عقلانیت می­زدند و بازهم با احساس به نوشتن می­پرداختند. به نظر من امروز زمان مناسبی است برای آنکه جمعبندی میان این سخنان صورت گیرد. انتظار بیجایی از خود است که بتوانم بی­طرف به تحلیل وقایع بپردازم. فلذا اگر در متن را در مجموع بی­طرف ندید خرده نگیرید.

در باب گفتگوها و بیانات و مستندات تا پیش از مناظره­ها:

سه کاندیدا: نقد فضای موجود برای رسیدن به فضای مطلوب. یک کاندیدا: تأیید عملکرد خود و اصرار بر ادامه.

دکتر احمدی­نژاد: در بحث­های ایشان شاید می­توان گفت که تنها به گزارش عملکردشان پرداختند. گویا تنها تریبون دولت که همان رئیس دولت است، در این زمان فرصت را مقتضی دانستند که مردم را از عملکرد دولت آگاه نمایند. آنقدر که رئیس دولت در این چهارسال در رسانه­ها ظاهر شد، سخنگوی دولت ظاهر نشد. وبدیهی است چنین رفتاری در شرایط انتخاباتی صورت پذیرد.

دکتر رضایی: ایشان که با شعار انقلاب اقتصادی آمده­بودند تیر خلاصی بر اقتصاد دولت فعلی زدند و نقد اصلی ایشان به این حوزه بود. در فیلم مستند ایشان که اشاره­ی کوچکی به اتفاق چهارسال پیش شد (میثاق­نامه­ی اصول گرایان که میان چهار کاندیدای اصولگرا بسته شده بود) و به عبارتی ایشان علت انصراف خود در دور قبل و حضور خود در این دور را با این استدلال توجیه نمودند (انصراف دور قبل به دلیل میثاق­نامه، حضور در این دوره به دلیل عدم رعایت میثاق­نامه).

حجت­الاسلام کروبی: متأسفانه یا خوشبختانه اثر اطرافیان ایشان بر روی ایشان بسیار زیاد است. شاید به همین دلیل در همه­ی تبلیغات عکس آقای کرباسچی را به عنوان معاون اول کنار ایشان می­بینیم. اما ایشان در بخش­هایی از فیلم خود متأسفانه فضای بداخلاقی را ایجاد نمودند و به تمسخر به موضوع هاله نور اشاره کردند. البته 2 مورد دیگر هم بود که چون خیلی لطیف گفته شد در همان ادبیات سیاسی قبلی جای داشت.

مهندس موسوی: ایشان نیز که به دنبال تغییر وضع موجود آمده­اند و علت حضور خود را احساس خطر از شرایط دانستند، عمدتاً به نقد فضای موجود پرداختند و کمتر به بیان برنامه­ها پرداختند. بداخلاقی مشابهی در فیلم ایشان نیز رخ داد و آن اشاره­ی تمسخر آمیز به موضوع دکترا. البته این موضوع بسیار لطیف بیان شد، لکن با فضایی که در جامعه موجود بود، لطافت کاری از پیش نخواهد برد.

جمعبندی:

بیان برنامه­ها به ترتیب آقایان 1. رضایی، 2. موسوی، 3. کروبی، 4. احمدی­نژاد

عدم تخریب دولت­های گذشته به ترتیب آقایان 1. احمدی­نژاد، 2. رضایی، 3. موسوی، 4. کروبی

به همین دلیل همه­ی امیدها برای بیان برنامه­ها به مناظره­ها متوجه شد. و چه جای مناسبی برای این کار که دو کارشناس در مقابل چشمان مردم به تبیین برنامه­های خود به محاجه می­­پردازند. مثال این که شما وقتی به یک طبیب مراجعه می­کنید، هر چه بگوید را ناخواسته می­پذیرید، چون در آن حوزه تخصص ندارید، اما می­بینیم که دو طبیب هنگامی که با هم به محاجه می­پردازند کاملاً می­توان حقانیت تئوریک یکی را پذیرفت.

پس انتظار می­رفت که در مناظره­ها با بررسی دقیق برنامه­ها مردم آگاه­تر شود لکن...

مناظره­ی اول: عدم تخصص آقای کروبی در حوزه­ی اقتصادی و مقابل استاد اقتصاد قرار گرفتن ایشان. از ابتدا ایشان نقد کردند که بایستی کارشناسان دو طرف به مناظره بپردازند که صد البته برای شخص ایشان صحیح بود. اما توان گفتار آقای رضایی و همچنین تبیین برنامه­های اقتصادی ایشان به صورت کارشناسی، آقای کروبی را مغلوب کردند. تا آنجا که آقای رضایی کاملاً طرح 70 هزارتومانی آقای کروبی را نقدکرده و نامفید دانستند و آقای کروبی نیز این را تأیید کردند! و از این رو می­توان تنها گفت که آقای رضایی به تبیین برنامه­های خود پرداختند و آقای کروبی در موضع انفعال قرار گرفتند و مجبور به پاسخ گویی به ایشان شدند.

مناظره دوم: در این مناظره با توجه به دلایلی که ذکر شد انتظار می­رفت به تقابل برنامه­ها بپردازند. لکن متأسفانه با شروعی که آقای احمدی­نژاد داشتند (که شاید کمی هم حق داشتند) ادبیات سیاسی کشور را رسماً تغییر دادند و مناظره تبدیل به آتو گیری شد (همان که در مناظره­های دانشجویی داشتیم). به همین دلیل بازهم برنامه­ای بیان نشد (البته از سوی آقای احمدی­نژاد برخی برنامه­ها مطرح شد که نشان از ادامه­ی وضع موجود بود) و هر دو بزرگوار نتوانستند برنامه­های خود را اعلام کنند. کل مناظره به بیان گاف­های دو طرف پرداخته شد (که مسلماً هر دو دارای اشتباهاتی بودند و باز کردن این امر به ضرر هر دو نفر شد و از آن مهم­تر به ضرر انقلاب). این نوع مناظره من را به یاد مناظره­های آمریکا و اروپا انداخت. 30 سال تلاش ما بر این بود که ادبیات سیاسی مشابه غرب نداشته باشیم و این موضوع برآمده از متن اسلام و خط امام (ره) بوده است (فرمان 8 ماده­ای) واین مناظره شُک عظیمی به کشور وارد کرد. آنچه قلب را جریحه دار می­کند این است که پس از چند ساعت همه بدون توجه به این هزینه­ی هنگفتی که پرداخت شد به شادی پرداختند!

مناظره­ی سوم: در این مناظره که شاید به دلیل شروع مناظره با آقای رضایی مناظره در دست ایشان بود، ایشان با طرح دو سؤال اقتصادی آقای موسوی را به چالش کشیدند. آقای موسوی در این مناظره فرصت یافتند تنها به تبیین برخی برنامه­های اقتصادی خود بپردازند. لکن به سؤالی که ناظر بر خط کشی ایشان با مجاهدین، مشارکت، دوم خرداد، آقای خاتمی و... بود پاسخ صریح ندادند. از این رو پیش بینی می­شود این اقدام آقای موسوی تعدادی از رأی ایشان را بریزد. بحث بعدی که متأسفانه آقای موسوی پاسخ صریح به آن ندادند، موضوع التزام به چشم­انداز و اصل 44 بود. که ایشان نه تأیید نمودند و نه رد کردند.

جمعبندی:

بیان برنامه­ها به ترتیب آقایان 1. رضایی، 2. موسوی، 3. احمدی­نژاد، 4. کروبی

عدم تخریب دولت­های گذشته به ترتیب آقایان 1. رضایی، 2. کروبی، 3. موسوی، 4. احمدی­نژاد

کمی بیاندیشیم و از جو به دور باشیم.

ومن الله التوفیق